BaR ::: f. Ek olup "saçan, yağdıran, döken, ışık veren" gibi mânâda kelimeler teşkil edilir. Meselâ: Ateşbâr : Ateş saçan. Ateş yağdıran.

BaR ::: f. Yük. Zahmet. Eziyet. Sıkıntı. * Def'a. Kerre. * Yemiş, meyve. * Sebeb-i masraf ve ıztırab olan şey. Kale duvarı. * İzin.

"); bâr ::: (f. i.) : 1) İlah, Allah.

bâr-ı Huda ::: Allah. 2) yük.

bâr-i dil ::: gönül yükü, tasa, kaygı, elem, keder, gam.

bâr-i girân ::: ağır yük.

bâr-i intizâr ::: bekleme yükü.

bâr-i istihfâf ::: küçük görülme yükü.

bâr-i keder ::: keder yükü.

bâr-i mihnet ::: eziyet, elem yükü. 3) defa, kerre. Her bâr : her defa. (bkz. : târe). 4) meyva, yemiş. 5) izin, müsâade.

-bar ::: (f. e.) : yağdıran, serpen, saçan, döken. Ateş-bâr : ateş yağdıran. Şûle-bâr : ışık saçan, serpen. Hûn-bâr : kan döken. Eşk-bâr : gözyaşı döken.

Ebbâr ::: (a. i.) : iğne yapan ve satan, iğneci.

bâr ::: yük, pas.

bâr ::: yük , yağdıran , yemiş , meyva , döken , defa

bâr ::: ‬yük

bâr ::: defa

bâr ::: kez

bâr ::: Tanrı

bâr ::: meyva

bâr ::: yağdıran

-bar ::: (f. e.) yağdıran, serpen, saçan, döken. Ateş-bâr : ateş yağdıran. Şûle-bâr : ışık saçan, serpen. Hûn-bâr : kan döken. Eşk-bâr : gözyaşı döken.

Ebbâr ::: (a. i.) iğne yapan ve satan, iğneci.

bar ::: pas

BÂR :::